52

Ze breekt achter elkaar twee glazen en krijgt het voor elkaar om daarna twee cappuccino’s te laten mislukken. Ze vloekt binnensmonds en houdt haar gezicht in de plooi. Toch heeft ze het gevoel dat de man en Cocky in de gaten hebben wat er gebeurt.

Jeltje heeft de serveerster die in het restaurant liep afgelost en ze staat gezellig met de man en Cocky te kletsen. Je zou zweren dat ze elkaar kennen.

Kennen ze elkaar?

Irma houdt haar adem in.

Jeltje komt naar de bar toe en geeft door dat de gasten overgaan op de wijn en een saté van het huis willen eten.

‘Ken je die mensen?’ vraagt Irma zo achteloos mogelijk.

‘Die man en die vrouw? Nee, hoor. Jij?’

‘Nee, natuurlijk niet.’

‘Ik heb ze hier nog nooit gezien. Hoewel, die man komt me bekend voor. Maar ik weet niet zo snel waarvan. Nou ja, dat denk ik zo vaak. Je ziet hier veel verschillende mensen, op een bepaald moment haal je ze allemaal door elkaar.’

Irma wrijft wat voorzichtiger de pilsglazen droog en kijkt niet naar het tafeltje waar de man en Cocky zitten.

Jeltje brengt de wijn en praat nog even met de man. Als ze terugkomt bij de bar, glimlacht ze nadrukkelijk. ‘Hij wilde weten hoe je heet.’

‘Dat heb je toch niet verteld?’

‘Waarom dan niet? Is dat tegenwoordig geheim?’

Irma wenkt haar mee naar de keuken. ‘Dat heet privacy, Jeltje. Wat is dit voor een stompzinnige reactie? Ben jij soms vergeten dat ik onlangs nog ben lastiggevallen?’

‘Nou zeg, dat was díé man toch niet? Wel soms? Jij bent niet een beetje achterdochtig, hè Irma? Overdrijf je nu niet?’

‘Ik probeer jou duidelijk te maken dat het geen pas geeft om namen van je collega’s bekend te maken aan klanten. Dat doe je gewoon niet en als je dat niet begrijpt, dan heb je hier niets te zoeken.’

‘Betekent dit dat je me nu ontslaat?’

‘Dit betekent een waarschuwing en een vriendelijk maar dringend verzoek om je toon tegen mij te matigen. Ik ben hier nog altijd de bedrijfsleider.’

‘En wat voor een.’

‘Wat bedoel je daarmee?’

‘Wat zou ik daarmee kunnen bedoelen?’

‘Ga aan je werk, Jeltje, en laat ik niet merken dat je dit soort kunstjes nog eens flikt.’ Irma loopt snel naar het kantoor en sluit de deur. Ze gaat aan het bureau zitten en belt Vince.

Ze zijn weg. Jeltje loopt met een donker gezicht rond en negeert Irma. Het is druk en de volgende twee uren vliegen voorbij. Irma voelt zich rustiger. Ze heeft aan Vince verteld wat er is voorgevallen tussen haar en Jeltje en hij was het volledig met haar eens dat die een waarschuwing heeft gekregen. ‘Je mag haar van mij ook direct wegsturen,’ zei hij.

‘Ik ben bekaf,’ meldt Jeltje. Ze probeert duidelijk weer vriendelijk te doen, maar ze kijkt Irma niet aan. ‘Als ik thuiskom, ga ik minstens een uur met mijn voeten in een teil met koud water zitten.’

Irma geeft geen antwoord. Ze wil naar huis en ze hoopt dat Jeltje snel vertrekt. Die vrouw maakt iets in haar wakker waar ze op dit moment geen zin in heeft.

‘Irma, luister eens.’ De stem van Jeltje klinkt aarzelend. ‘Het spijt me. Je had gelijk, ik moet beter nadenken voordat ik iets zeg. Sorry dat ik je naam bekend heb gemaakt aan die man. Denk je dat hij je gaat lastigvallen?’

‘Nee, dat denk ik niet en ik heb ook geen zin om me daarmee bezig te houden. Ga maar naar huis, ik kan het verder wel alleen af.’

Jeltje loopt naar de deur. ‘Hij gaf me een briefje, dat heb ik tussen de schone glazen gezet. Heb je het gevonden?’

Irma voelt haar hart een paar slagen overslaan. Ze controleert de rij schone glazen en ontdekt een wit papiertje. ‘Ik had het niet gezien. Nu wel. Dank je.’

‘Lees je het niet?’

‘Straks misschien. Tot morgen, Jeltje.’

Het briefje is opeens een blikvanger geworden. Irma overweegt het te verscheuren en in de prullenbak te gooien. Ze pakt het voorzichtig vast en draait het een paar keer om. Er staat geen naam op. Is dit briefje wel voor haar? Ze vouwt het open.

Een misdrijf is pas na vijfentwintig jaar verjaard. We hebben dus nog elf jaar de tijd om uit te vinden waar jij Wouter Majoor hebt begraven. Daar gaan we achter komen.

Er is een vreemd geluid in de buurt. Een piepend geluid. Irma luistert scherp en ontdekt dat het haar eigen ademhaling is.